بعضیا تو زندگیت نقش دیوارو بازی میکنن

نه دوست داری خرابشون کنی ؛ نه میتونی بهشون تکیه بدی … !!!

امروز رفتم از دستگاه خودپرداز پول بگیرم مبلغ رو زدم ۵۰۰۰۰ تومان .

یه ده هزار تومنی داد! سه تا پنج هزار تومنی داد!

پنج تا دو هزار تومن داد! پونزده تا هزاری!

یه لحظه دلم واسه دستگاه سوخت،نزدیک بود پولو برگردونم تو دستگاه!

طفلی خودشو کشت ۵۰ تومن منو جور کرد!

هنوززمستون نشده،برف نیومده،یخ ویخبندون نشده ومدرسه هاروتعطیل نکردن که بازم بچه های ابتدایی ذوق کنن!هنوززمستون بااون شب بلندیلداوقصه هاش نیومده بااون شبی که میگن بلندترین شب ساله ولی فقط یک دقیقه ازشبای دیگه بلندتره...

هرثانیه که ازعمرم میگذره باخودم میگم خدا کاشکی بشه قبل بهاراونکه رفته بازبیادنبره مارو ز یادولی اون بازنمیاد دل من غصه میخواد امااونم نمیاد...

چه زمستونی بشه امسال وچه سالی !هستی؟ یابگم نیستی ؟بازباغصه وبیحالی...

کاش خسته میشدم ازفکرکردن به تو،توبامنی هرلحظه وهرجایی که فکرش رابکنی...

هرساعت وسالی که میگذردمیخواهم فراموشت کنم اماحیف که نمیروی وبامنی درتمام لحظه هایم؛ومن کناره خاطزه هایت...

کاش زمستان امسال آب شوم  باطلوع آفتاب عشق مثل توکه آب شدی ورفتی ومن باقی ماندم بانشانه های یک آدم برفی...

من هنوزهمانم که بودم,تومراگذاشتی ورفتی...

بازگردقبل ازغروب من؛بگذارباورکنم که توهستی!

نق میزندامشب

کودک درونم تورامیخواهد

تب دارد

اشک میریزد

یک عالمه غم دارد

میترسد

دلش هوای آغوشت رامیکند

ودست های مهربانت را

میگوید:بامن بمان

           کنارم باش

           آنان که رفتنشان راتحمل کردم

            مثل تونبودند

           تو تویی،وآنها،آنان اند

کاردلم وکودک درونش به جایی رسیده است

که بایدجوری دلتنگ شویم

که به کسی برنخورد

پس بیاوآرام کن من واورا

تاکنارهم بازشویم ما...

این روزها من

خدای سکوت شده ام

خفقان گرفته ام تا

آرامش اهالی دنیا

خط خطی نشود...

اینجا زمین است

اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب است

اینجا گم که میشوی

بجای اینکه دنبالت بگردنن

فراموشت میکندد.........

فکر کردن به تو ، کار شب و روز من شده ، بس که حالم گرفته است ،

چشمانم غرق در اشکهایم شده ….

دیگر گذشت ، تو کار خودت را کردی ، دلم را شکستی و رفتی ….

همه چیز گذشت و تمام شد ، این رویاهای من با تو بود که تباه شد…

بغلم کن عشق خوبم بذار حس کنم تنتو...

از حرارتت بمیرم بگیرم عطر تنتو...

واسه من آغوش گرمت تنها جای امن دنیاست...

ساز آشنای قلبت خوشترین آهنگ دنیاست...

منو که بغل بگیری گم میشم تو شهر رویا...

بند میاد نفس تو سینم مثل مجنون پیش لیلا...

به تو شفاف و برهنه دل سپردم بی محابا...

بغلم کن تا نمیرم بی تو، تو دستای سرما...

مثل دامن فرشته شب ما قدیس و پاکه...

حتی ماه به حرمت ما، عاشقونه تر می تابه...

بغلم کن عشق خوبم بذار آرامش بگیرم...

سر بذارم روی شونت با نفسهات خو بگیرم...

جز سرانگشتهای گرمت تن من عشقی ندیده...

این جمله همیشه یادت باشه 

زندگی گل سرخی است که گلبرگهایش خیالی وخارهایش واقعی است

مهم نیست چند بهار در کنار هم زندگی کنیم . مهم آن است که چند لحظه ی بهاری با هم زندگی خواهیم کرد ...

بازی روزگار را نمی فهمم! من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم  داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند ، این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند.

همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم. انسان عاشق زیبایی نمی شود. بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!
نسان های بزرگ دو دل دارند: دلی که درد می کشد و پنهان است ، دلی که میخندد و آشکار است. همه دوست دارند که به بهشت بروند، ولی کسی دوست ندارد که بمیرد . عشق مانند نواختن پیانو است. ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری، سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.   دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.      ‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.
عشق در لحظه پدید می آید. دوست داشتن در امتداد زمان. و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است.

راه دوست داشتن هر چیز درک این واقعیت است که امکان دارد از دست برود.   انسان چیست ؟ شنبه: به دنیا می آید. یکشنبه: راه می رود.  دوشنبه: عاشق می شود.  سه شنبه: شکست می خورد.  چهارشنبه: ازدواج می کند.  پنج شنبه: به بستر بیماری می افتد.  جمعه: می میرد.

هنوز هم خوت هستی؟خودت ماندی؟

هنوز بی بهانه میخندی،

هنوز هم چشم هایت هر از گاهی بارانی میشود،

دلت كه ابری شد تردید نمیكنی؛بی بهانه میباری،گاهی هم دلت میگیرد،دل تنگ میشوی،صبر كن!

دل كه داشته باشی باید هم بگیرد،بزرگ شدی از اول اما،بزرگ كه نبودی،

- یعنی اینقدی که پسرا به موهاشون میرسن، اگه به یه بوته شلغم
رسیده بودن الان هلو می داد!

******

- ببین خانوم، تو روزنامه نوشته که مردها به طور متوسط در روز از پونزده هزار کلمه برای صحبت کردن استفاده می کنند ولی زن ها از سی هزار کلمه. دیدی ثابت شد. شما زن ها بیشتر حرف می زنین تا ما مردها؟

زن: هیچ هم همچین چیزی نیست. فوقش ثابت شده که ما هر حرف رو باید دو بار بزنیم تا توی مخ شماها فرو بره!

******

اگه میدونستی که چقدر تنهام برام اشک میریختی

اما اگه میدونستی که چقدر اشک میریزم

هیچوقت تنهام نمیزاشتی

به چشمانه مهربانه تو می نویسم حکایت بی نهایت عشق را

تا بدانی که محبت و عشق را در چشمان تو آموختم و با تو آغاز کردم 

 به پاکی چشمانم قسم که تا ابد...

.....دوستت دارم !

    درد تنهایـــــــــی کشیـــــــــــــــــــــد ن،

    مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی روی کاغذِ سفـــــــــید،

    شاهکاری میسازد به نامِ دیوانــــــــــگی...!

     و من این شاهکــــارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خرید ام...

    تو هر چه میخواهـــــــــی مـــــــرا بخوان....

    دیوانـــــه، خود خــــواه،بی احساس.................
    نمیــــفروشــــــــم​..!!!! 
 



 

و اشک...

و خاطراتی مبهم از گذشته

و احساسی که ماند در کوچه های خیس سادگی ام

فرصت با تو بودن توهمی شیرین بود

خواب کودکانه ی من

و تو ماندی در خاطرم

بی آنکه تو را ..!!!

چه قدر سخت است که با آشنا ترینت بیگانه باشی...

بعد از این همه عبورِ کبود،

قول میدهم دیگر قدر خلوتهایم را بدانم...

 

   خسته ام از تظاهر به ایستادگی
    از پنهان کردن زخم هایم
    زور که نیست !
   دیگر نمیتوانم بی دلیل بخندم و
    با لبخندی مسخره وانمود کنم همه چیز رو به راه است....!
    ............اصلأ دیگر نمیخواهم که بخندم
    میخواهم لج کنم ، با خودم ، با تو ، با همه ی دنیا...!
    چقدر بگویم فردا روز دیگریست و امروز بیاید و مثل هر روز باشی....؟؟!
    خسته ام .... از تو .... از خودم....از همه ی زندگی .....
     میخواهم بکشم کنار ! از تو ... از خودم..... از همه ی زندگی .....




 

زرد آبی قرمز سفید مشکی

نمیدانم از کدام

رز...

برایت هدیه بیاورم تا در خاطرت بمانم

ای آنکه که

اشکهای

شبانه ام از آن توست...




 

و خداوند شب را مایه ی آسایش قرار داد تا دردهایمان را به خواب شب بسپاریم.

ولی ای کاش شب من فردایی نداشت!

 که دوباره از سنگینی دردم طلب شبی دیگر کنم...

      

ای دل! شدی سنگ صبوری برای همه.
همیشه شریک دردهایشان بودی و همنشین دل خرابشان..
همیشه لحظه های تنهایشان با تو تقسیم می شد و بغض های گلوگیرشان با گریه بر شانه های تو جاری می شد.  
ولی کاش می دانستند درد تو کمتر نیست، حال تو بهتر نیست..
کاش می توانستی فریاد زنی که تنهایی درد دارد و چه سخت است..
اما ملالی نیست!
شاید، شاید قسمتت این بود.
درد کشیده باشی تا بفهمی حال دلی را که درد امانش را بریده و بفهمی نگفته هایی را که پشت سنگینی یک بغض پنهان مانده.

پروردگارا 

داده هایت ، نداده هایت و گرفته هایت را شکر می گویم

چون داده هایت نعمت ، نداده هایت حکمت و گرفته هایت امتحان است.